rozmawiać o czymś

См. также в других словарях:

• rozmawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozmawiaćam, rozmawiaća, rozmawiaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} mówić z kimś o czymś; wymieniać myśli, posługując się mową; porozumiewać się ustnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozmawiać z dziećmi o szkole. Rozmawiać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozprawiać — ndk I, rozprawiaćam, rozprawiaćasz, rozprawiaćają, rozprawiaćaj, rozprawiaćał, rozprawiaćany «mówić, opowiadać, rozmawiać o czymś długo, z zajęciem, z ożywieniem, rozwodzić się nad czymś; gawędzić, prawić» Rozprawiać z ożywieniem, ze swadą.… …   Słownik języka polskiego

• dupa — 1. wulg. Dać dupy a) «odbyć z kimś stosunek seksualny» b) «poddać się, przegrać»: Życie jest za długie, żeby nie dać w nim dupy i każdy w końcu wpada w jakąś pułapkę. M. Miller, Milion. 2. wulg. Do dupy «do niczego»: (...) zaczął się tłumaczyć,… …   Słownik frazeologiczny

• szkoda mówić [gadać] — {{/stl 13}}{{stl 7}} wykrzyknienie o znaczeniu: nie ma sensu rozmawiać o czymś, roztrząsać coś, bo to nie zmieni stanu rzeczy; dana sprawa (problem) jest przegrana, nie da się jej polepszyć, więc bezsensowne jest mówienie, radzenie o niej :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• wyłączyć — dk VIb, wyłączyćczę, wyłączyćczysz, wyłączyćłącz, wyłączyćczył, wyłączyćczony wyłączać ndk I, wyłączyćam, wyłączyćasz, wyłączyćają, wyłączyćaj, wyłączyćał, wyłączyćany 1. «unieruchomić, wstrzymać maszynę, mechanizm przerywając dopływ poruszającej …   Słownik języka polskiego

• wisieć — 1. pot. Coś wisi na kimś jak na kołku, jak na kiju, jak na wieszaku, jak worek «jakieś ubranie jest dla kogoś zbyt luźne, za obszerne, niedopasowane»: (...) siedział w chałupie około tygodnia. Nie był ciekaw świata. Dopiero w niedzielę, ubrany w… …   Słownik frazeologiczny

• gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …   Słownik języka polskiego

• głośno — głośnoniej przysłów. od głośny a) w zn. 1: Głośno wypowiadać swoje obawy. Głośno się śmiać, śpiewać. Za głośno rozmawiać. ◊ Głośno myśleć «mówiąc zastanawiać się nad czymś, starać się coś sprecyzować» b) w zn. 2: Głośno się o czymś, o kimś… …   Słownik języka polskiego

• przymknąć — dk Va, przymknąćnę, przymknąćniesz, przymknąćnij, przymknąćnął, przymknąćnęła, przymknąćnęli, przymknąćnięty przymykać ndk I, przymknąćam, przymknąćasz, przymknąćają, przymknąćaj, przymknąćał, przymknąćany 1. «zamknąć coś niecałkowicie,… …   Słownik języka polskiego

• szeptać — ndk IX, szeptaćpczę (szeptaćpcę), szeptaćpczesz (szeptaćpcesz), szeptaćał, szeptaćany szepnąć dk Va, szeptaćnę, szeptaćniesz, szeptaćnij, szeptaćnęła, szeptaćnęli, szeptaćnięty, szeptaćnąwszy 1. «mówić, rozmawiać szeptem, głosem przyciszonym»… …   Słownik języka polskiego